Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Radomiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia12 kwietnia 2023 r.

Sąd Okręgowy w R. I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Michał Gałek

Protokolant: Adrianna Szymczyk

po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2023 w R. na rozprawie

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w K.

przeciwko Ł. L.

roszczenia z umów bankowych (innych)

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od (...) z siedzibą w K. na rzecz Ł. L. kwotę 5417 (pięć tysięcy czterysta siedemnaście ) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sędzia Michał Gałek

Sygn. akt I C 246/22

UZASADNIENIE WYROKU

Pozwem z dnia 11 lutego 2022 roku (data nadania k.51) strona powodowa (...) (...) z siedzibą w K., wnosiła o zasądzenie od pozwanego Ł. L. kwoty 77.367,14 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, liczonymi od kwoty 73.757,17 zł od dnia 2.09.2021 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kwotą 17 zł tytułem poniesionej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu podała, że w dniu 2 lutego 2021 roku strony zawarły umowę pożyczki (...) w kwocie 73 757,17 zł, w tym w kwocie 5457,17 zł na pokrycie prowizji z tytułu udzielenia pożyczki .Strona powodowa pobrała ww. prowizję w chwili wypłaty pożyczki

W odpowiedzi na pozew (k.59) pozwany Ł. L. wnosił o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu.

Pozwany zaprzeczył, że zawarł elektronicznie w dniu 2.02.2021 r. umowę pożyczki nr (...) na kwotę 73.757,17 zł będącą źródłem roszczenia dochodzonego pozwem, że składał jakiekolwiek oświadczenie woli w zakresie tejże umowy, aby rzeczona umowa pożyczki została mu udostępniona przez Bank do wglądu przed zawarciem. W szczególności pozwany zaprzecza, aby otrzymał od Banku umowę na tzw. trwałym nośniku do wglądu i akceptacji przed jej zawarciem. Zaprzeczył, aby potwierdzał zawarcie umowy elektronicznie lub w jakikolwiek inny możliwy sposób.

Pozwany zaprzecza, aby umowa pożyczki została mu wypowiedziana, ponieważ takowej umowy nigdy z Bankiem nie zawarł i nie jest strona takiej umowy.

Wskazał natomiast, że padł ofiarą ataku cybernetycznego przeprowadzonego przez grupę przestępczą wobec ponad 300 osób na terenie całego kraju. Ofiary cyberprzestępstwa zostały poszkodowane w ten sam, powtarzalny sposób. Przestępcy wyłudzili z banków na ternie RP mienie wielkiej wartości w wyniku przełamania zabezpieczeń technicznych Banku i innych banków włamując się do bankowości elektronicznej klientów, w której bez ich wiedzy zaciągali pożyczki i kredyty, a następnie transferowali wyłudzone mienie na gdy kryptowalutwe lub rachunki bankowe tzw. „słupów" uczestniczących w procederze.

Strona powodowa w replice na odpowiedz na pozew podtrzymała swoje stanowisko (k.75)

Na rozprawie w dniu 29 marca 2023 roku pełnomocnik pozwanego wnosił o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ł. L. od 2 stycznia 2009 roku posiadał zawartą z (...) z siedzibą w K. umowę rachunku oszczędnościowo — rozliczeniowego ( umowa rachunku k.63-65 akt VII C (...)).

Pozwany od 15 lat pracuje w zakładzie dekarskim. Otrzymuje comiesięczne wynagrodzenie, które wpływa na jego rachunek bankowy w wysokości około 2625 zł. Korzystał z elektronicznego dostępu do swojego konta za pośrednictwem komputera i telefonu. Jedyną osobą, poza nim, posiadającą dostęp do konta była jego żona (umowa o korzystanie z systemu bankowości internetowej, k.77-79, regulaminu świadczenia usług Systemu bankowości internetowej (...) k. 80-110; regulaminu świadczenia przez (...) Serwisu telefonicznego (...),k.111-124; okoliczność przyznana przez pozwanego)

Nie korzystał z kredytów ani pożyczek. Nie miał zamiaru zaciągnąć jakiegokolwiek zobowiązania w (...), nie otrzymywał propozycji kredytowych. Kiedy starał się wraz z żoną o kredyt mieszkaniowy odmówiono im jego udzielenia (zeznania pozwanego).

O przedmiotowej umowie dowiedział się po wypłacie środków, które tam wpłynęły - sprawdzając saldo konta.

Pozwany nie on dokonał ich wypłaty. Gdy dowiedział się o zawartych umowach skontaktował się z bankiem oraz powiadomił Policję o możliwości popełnienia przestępstwa.

Ze strony (...) nie dostał żadnej wiadomości dotyczącej zawarcia pożyczki. Bank nie starał się zweryfikować, czy Ł. L. zawarł przedmiotowa umowę. Po dokonanym zgłoszeniu nie przedstawił żadnej reakcji na wiadomość o wyłudzeniu pieniędzy - nie dzwonił ani nie kontaktował się w inny sposób.

W lutym 2021r. nawiązał przez Internet współpracę z firmą inwestycyjną o nazwie (...). Po nawiązaniu kontaktu z przedstawicielem (...) został poproszony o zainstalowanie legalnego oprogramowania (...) (oficjalnie dostępne w Apple Store i Google Play) do pracy zdalnej na komputerze i telefonie, które miało mu pomóc w nauce tradingu, która jest aplikacją powszechnie wykorzystywaną na całym świecie do pracy zdalnej, legalną, ogólnie dostępną.

Współpracując z firmą „(...)" nie miał świadomości, że za pomocą luk w aplikacji (...) grupa przestępcza najprawdopodobniej zainstalowała na jego komputerze i telefonie także inne aplikacje za pomocą których najprawdopodobniej przechwycone zostały jego hasła i loginy do bankowości elektronicznej, a także przejęta została kontrola nad jego smartfonem, z którego przejęte zostały hasła sms do autoryzacji transakcji bankowych (zeznania pozwanego).

W dniu 27 stycznia 2021 roku do (...) z siedzibą w K. wpłynął złożony elektronicznie wniosek o udzielenie kredytu detalicznego na kwotę 15000 złotych na 120 miesięcy oraz oświadczenie o dochodach otrzymywanych z ZUS z tytułu świadczeń z ubezpieczenia społecznego w wysokości 2700 zł netto.

Jako dane klienta wskazano Ł. L. zamieszkałego w miejscowości M. 43G, w gminie K. (wniosku o udzielenie kredytu detalicznego nr wniosku (...) – k.125; oświadczenia o dochodach i zobowiązaniach nr wniosku (...) – k.126).,

Na podstawie powyższego wniosku Bank udzielił w dniu 2 lutego 2021r. pożyczki w kwocie 73.757,17 zł, w tym w kwocie 5.457,17 zł na pokrycie prowizji z tytułu udzielenia pożyczki. Strona powodowa pobrała ww. prowizję w chwili wypłaty pożyczki ( umowa pożyczki k.27-32 ).

Umowa została uruchomiona w dacie jej zawarcia. W tej też dacie dokonano przelewu środków na konto bankowe należące do pozwanego (potwierdzenie wypłaty k. 33) , z którego została ona przelana na rachunki innych osób bez wiedzy i zgody pozwanego.

Pozwany nie otrzymał na podany przez Bank nr telefonu (...) żadnych SMS- ów z kodami autoryzacyjnymi w dniu 02.02.2021 r. i nie zatwierdził tych transakcji.

Gdy dowiedział się o tych transakcjach niezwłocznie zgłosił w Banku reklamacje i na Policji zaistniałe zdarzenie. Zwrócił się także do Rzecznika Finansowego, który opowiedział się po jego stronie (wydruku reklamacji (odwołania) do banku z dnia 16.03.2021 r. k.62 ; wydruku wniosku do Rzecznika Finansowego z dnia 21.04.2021 r. k.63);

Wobec braku spłaty pożyczki strona powodowa wezwała stronę pozwaną do dobrowolnego uregulowania zadłużenia, wysyłając, na adres strony pozwanej, tj. M. 43G, (...)-(...) K. ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 3.04.2021r., w którym poinformowano stronę pozwaną o możliwości restrukturyzacji zadłużenia (k.37-38).

Ponieważ strona pozwana nie zareagowała na ww. próbę rozwiązania sporu, pismem z dnia 20.05.2021 r. strona powodowa wypowiedziała umowę pożyczki (k.39 - 40).

Obecnie Prokuratura Okręgowa w (...) nadzoruje śledztwo dotyczące wyłudzenia pieniędzy od Ł. L. pod sygn. (...) w sprawie :

I. doprowadzenia w okresie od dnia 16 lipca 2020 roku do dnia 8 kwietnia 2021 roku w K. i innych ustalonych i nieustalonych miejscach na terenie Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innych krajach, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu jednego, z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z tego stale źródło dochodu, poprzez wprowadzenie w błąd wielu osób, co do autentyczności transakcji pieniężnych obsługiwanych za pośrednictwem portalu zarejesrtowanego w domenie internetowej (...) obsługiwanej zgodnie z przedkładaną klientom dokumentacją przez spółkę (...) z siedzibą S. (...), (...), (...),. (...), wielu pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia pieniędzmi na łączną sumę stanowiącą mienie znacznej wartości, tj. o przest. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art._65

II. wpływania w okresie od dnia 16 lipca 2020 roku do dnia 8 kwietnia 2021 roku w K. i innych ustalonych i nieustalonych miejscach na terenie Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innych krajach, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu jednego, z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, _czyniąc sobie z tego stale źródło dochodu, za pośrednictwem sieci Internet, bez upoważnienia, na automatyczne przetwarzanie danych informatycznych w systemie bankowości internetowej obsługujących rachunki bankowe wielu osób, poprzez dokonanie za pomocą oprogramowania A., bezprawnych operacji związanych z transakcjami obsługiwanymi przez portal zarejestrowany w domenie internetowej (...) obsługiwanej zgodnie z przedkładaną klientom dokumentacją przez spółkę (...) z siedzibą S. (...), (...), (...) (...), w tym przelewów wychodzących z tych rachunków bankowych, czym wyrządzono szkodę wielu osobom, tj. o przest. z art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § I k.k.

III. przyjęcia w okresie od dnia 16 lipca 2020 roku do dnia 8 kwietnia 2021 roku w K. i innych ustalonych i nieustalonych miejscach na terenie Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innych krajach, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu jednego, z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z innymi nieustalonymi do chwili obecnej osobami, w celu udaremnienia stwierdzenia przestępnego pochodzenia, czyniąc sobie z tego stale źródło dochodu, na rachunki bankowe pieniędzy w kwocie przekraczającej mienie znacznej wartości, pochodzących z przestępstw opisanych w art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. oraz w art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.; tj. o przest. z art. 299 § 1 i 5 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

IV. prowadzenia w okresie od dnia 16 lipca 2020 roku do dnia 8 kwietnia 2021 roku w K. i innych ustalonych i nieustalonych miejscach na terenie Rzeczypospolitej Polskiej działalności maklerskiej bez wymaganego zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego lub upoważnienia albo uprawnienia w zakresie obrotu instrumentami finansowymi poprzez wykonywanie zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych na rzecz szeregu ustalonych i nieustalonych do chwili obecnej osób oraz nabywanie lub zbywanie instrumentów finansowych na własny rachunek za pośrednictwem platformy internetowej (...), tj. o przestępstwo z art. 178 w zw. z art. 69 ust. 2 pkt. 2 i 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o obrocie instrumentami finansowymi.

Do chwili obecnej do opisanego wyżej śledztwa zbiorczego połączono 394 postępowań nadzorowanych przez jednostki Prokuratury różnego szczebla z terenu całego kraju i ujawniono ponad 500 pokrzywdzonych, jedną z nich jest Pan Ł. L.. Analiza zebranych materiałów w sprawie wskazuje, że osoby podające się za przedstawicieli spółki (...) zarejestrowanej na terytorium (...) prowadzili internetową działalność symulującą funkcjonowanie platformy inwestycyjnej (...) począwszy od lipca 2020 roku do kwietnia 2021 roku. Na tę chwilę ustalono że pokrzywdzeni poprzez wpłatę opłaty wpisowej w wysokości około 250 $ lub euro zakładali rzekomo indywidualne konto na platformie www.(...) i podejmowali współpracę wpłacając już większe kwoty. Wskazane przez pokrzywdzonych w zawiadomieniach kwoty sięgają strat przekraczających kilkaset tysięcy złotych. Osoby podające się za przedstawicieli firmy (...), poprzez profesjonalnie utworzoną i administrowaną platformę inwestycyjną oraz zastosowane metody socjotechniczne, po uiszczeniu opłaty wpisowej przez pokrzywdzonych, nakłaniali ich do dalszych inwestycji wraz z jednoczesnym zapewnianiem dalszych zysków inwestycyjnych (pismo Prokuratury k. 212-213).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy niniejszej. Sąd uwzględnił załączone do akt sprawy dokumenty, gdyż ich prawdziwość i wiarygodność w świetle wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego nie nasuwa żadnych wątpliwości.

Sąd uwzględnił również zeznania pozwanego Ł. L., gdyż były one wewnętrznie spójne i korelowały ze znajdującymi się w aktach sprawy dokumentami.

Akt spraw VII (...) i VII C (...) Sądu Rejonowego w R. w zakresie przedmioty tych postępowań i wydanych rozstrzygnięć.

Sąd zważył, co następuje:

Sprawa dotyczyła wynikających z zawartej przez internet umowy pożyczki. Zdaniem strony powodowej pozwany Ł. L. zaciągnął zobowiązanie, otrzymał przelew umówionej kwoty , aby następnie nie wywiązać się z obowiązku spłaty w określonym terminie.

W ocenie pozwanego roszczenie były całkowicie bezzasadne, głównie przez to, że nie doszło do zawarcia umowy przedmiotowej umowy pożyczki gdyż nigdy o nią nie wnioskował ani nie autoryzował. Podnosił , że jest ofiara przestępczych działań osób trzecich.

Umowa pożyczki polega na przeniesieniu na własność pożyczkobiorcy określonej ilości pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się do ich zwrotu (art. 720 k.c.). Nie istnieje przepis nakazujący zachowanie określonej formy czynności prawnej dla ważności umowy pożyczki W przypadku umowy, której wartość przewyższa tysiąc złotych, wymagane jest zachowanie formy dokumentowej, bez rygoru ważności czynności prawnej Dokumentem jest nośnik informacji umożliwiający zapoznanie się z jej treścią.(art. 77 ³ k.c.) Umowa zawarta bez zachowania tej formy nie jest nieważna (art. 73), jednak przy dochodzeniu wynikających z niej roszczeń powstają ograniczenia dowodowe wynikające z art. 74 § 1–3 k.c.

Ustawa o kredycie konsumenckim wyraźnie dopuszcza zawarcie umowy pożyczki za pomocą środków porozumiewania się na odległość - art. 5 pkt 13 ustawy o kredycie konsumenckim.

Zgodnie z § 3 ust.2 pkt.2 regulaminu świadczenia usług systemu bankowości internetowej (...) umowa może być zawarta na odległość (elektronicznie). W § 8 ust. 2 ww. regulaminu określono, że na podstawie zawartej Umowy użytkownik i Bank mogą przez System bankowości internetowej składać oświadczenia woli lub wiedzy w postaci elektronicznej związane z dokonywaniem: 1) czynności bankowych, lub 2) czynności dotyczących obrotu papierami wartościowymi lub innymi instrumentami finansowymi lub innych czynności wykonywanych w ramach działalności Banku na podstawie ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub aktu, który ją zastąpi, lub 3) innych czynności zgodnie z statutem Banku. Oświadczenia te mogą być składane z tym zastrzeżeniem, iż z uwagi na stały rozwój technologii informatycznej poszczególne funkcjonalności udostępniane za pomocą Systemu bankowości internetowej mogą ulegać zmianie albo też zostać udostępniane w różnych terminach. Informacje dotyczące możliwości złożenia w danym czasie, określonych oświadczeń woli lub wiedzy opisane są w Komunikacie. W ust.5 natomiast wskazano, że o ile złożone w postaci elektronicznej oświadczenia woli spełniają wymogi przepisów prawa przewidziane dla uznania ich za złożone w formie pisemnej, przyjmuje się, że zostały złożone w formie pisemnej, także wtedy, gdy jest ona zastrzeżona pod rygorem nieważności. W przypadku dyspozycji wymagających formy pisemnej, podpis może być złożony w postaci elektronicznej, gdy spełnia on wymagania postaci elektronicznej równoważnej formie pisemnej, stosownie do odpowiednich przepisów prawa. Podpis taki w postaci elektronicznej może zostać złożony: 1) jako kwalifikowany podpis elektroniczny lub podpis elektroniczny, lub 2) w postaci przestania drugiej stronie danych identyfikujących użytkownika lub Bank, lub 3) inny sposób dopuszczalny przez przepisy prawa.

Skuteczność umowy pożyczki zawartej przez internet nie wymaga ani podpisów odręcznych, ani też podpisu kwalifikowanego — co oznacza, że wystarczającym potwierdzeniem jest wydruk dokumentu z serwisu pożyczkodawcy.

Za umowę o kredy konsumencki uważa się w szczególności umowę pożyczki (art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy o kredycie konsumenckim), tak jak to mamy w niniejszej sprawie.

Powód przedstawił dowody w postaci wydruków komputerowych i kserokopii dokumentów. Wydruki komputerowe mogą stanowić dowód w postępowaniu cywilnym, co wynika z przyjętej powszechnie wykładni przepisów art. 308 k.p.c., wydruk komputerowy stanowi bowiem inny środek dowodowy, o którym mowa w art. 308 k.p.c., 309 k.p.c., gdyż wymieniony tam katalog ma charakter otwarty.

Ponadto, jak wynika z tych dowodów umowa miała zostać zawarta na odległość.

Tak więc, oprócz ustawy z dnia 12.05.2011r. o kredycie konsumenckim, będzie mieć zastosowanie ustawa z dnia 30.05.2014 r. o prawach konsumentów, zgodnie z art. 4 ust. 2 ostatni powołanej ustawy.

Ustawa z dnia 30.05.2014 r. o prawach konsumentów określa w art. 2 ust. 1, że umową zawarta na odległość jest umowa zawarta z konsumentem w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie.

Zgodnie z art. 39 cyt. ustawy najpóźniej w chwili wyrażenia przez konsumenta woli związania się umową, przedsiębiorca jest obowiązany poinformować konsumenta w sposób wskazujący na zamiar zawarcia umowy i odpowiadający rodzajowi użytego środka porozumiewania się na odległość warunki umowy wskazane w ust. 1 powołanego przepisu.

Przedsiębiorca obowiązany jest do przekazania konsumentowi tych warunków, utrwalonych na piśmie lub innym trwałym nośniku dostępnym konsumentowi. (art.39 ust. 3 cyt. ustawy) Trwałym nośnikiem jest natomiast narzędzie lub umożliwiające konsumentowi lub przedsiębiorcy przechowywanie informacji kierowanych osobiście do niego, w sposób umożliwiający dostęp do informacji w przyszłości przez czas odpowiedni do celów, jakim służą, i które pozwalają na odtworzenie przechowywanych informacji w niezmienionej postaci. (art.2 ust.4 cyt. ustawy)

Przy zawieraniu umowy na odległość nie jest zatem wymagane do ich skutecznego zawarcia by były one podpisane przez strony umowy. Ponadto nawet niepodpisane wydruki pozostają dokumentem w znaczeniu powszechnej na gruncie prawa cywilnego definicji dokumentu sformułowanej w art. 77 ³ k.c. (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 18 maja 2017 r. V ACa 484/16)

Powód przedstawił wniosek mający pochodzić od pozwanego o udzielenie pożyczki na kwotę 15.000 zł na 120 miesięcy oraz oświadczenie o dochodach pozwanego, z którego wynika, że otrzymuje stałe świadczenia z ZUS (k.125,126, potwierdzenie umowy k.127-132) .

Już na podstawie tych dokumentów widać rażąca rozbieżność pomiędzy przedstawionym wnioskiem, a kwotą wypłaconej pożyczki w wysokości 77.367,14 zł.

Bezspornie brak jest wniosku o udzielenie pożyczki w tej wysokości w aktach sprawy jak również weryfikacji dochodów pozwanego.

Strona powodowa twierdziła, że w dniu 2 lutego 2021 roku doszło do prawidłowego zawarcia z Ł. L. umowy pożyczki na kwotę 77.367,14złotych.

Pozwany podnosił, iż umowy takiej nie zawierał, ktoś wyłudził od banku pieniądze posługując się jego danymi, zaś wskazywane w oświadczeniu o dochodach i zobowiązaniach dane są nieprawdziwe .

Zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe, oświadczenia woli związane z dokonywaniem czynności bankowych mogą być składane w postaci elektronicznej. Dokumenty związane z czynnościami bankowymi mogą być sporządzane na informatycznych nośnikach danych, jeżeli dokumenty te będą w sposób należyty utworzone, utrwalone, przekazane, przechowywane i zabezpieczone. Usługi związane z zabezpieczeniem tych dokumentów mogą być wykonywane przez banki, spółki tworzone przez banki z innymi podmiotami, a także przedsiębiorstwa pomocniczych usług bankowych. Jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej formę pisemną, uznaje się, że czynność dokonana w formie, o której mowa w ust. 1, spełnia wymagania formy pisemnej także wtedy, gdy forma została zastrzeżona pod rygorem nieważności.

To na powodzie, wobec zakwestionowania przez pozwanego faktu zawarcia umowy i otrzymania na jej podstawie przez pozwanego środków, spoczywał w sprawie ciężar wykazania - zgodnie z art. 6 k.c. w zw. z art. 232 zd. 1 k.p.c. - że pozwany złożył oświadczenie woli akceptujące zawarcie umowy pożyczki o treści wynikającej z dokumentu – wydruku złożonego do akt przez powoda i że doszło do złożenia zgodnych oświadczeń woli skutkujących zawarciem umowy pożyczki dnia 2 lutego 2021r.

Sam fakt dysponowania przez powoda danymi pozwanego wyszczególnionymi w umowie o tym nie świadczy, a nadto pozwany zakwestionował, aby powód wykazał też, że na adres poczty elektronicznej pozwanego przesłano dokumenty wymienione w pkt 68 umowy. Powód nie złożył także potwierdzenia doręczenia pozwanemu umowy na trwałym nośniku.

W ocenie Sądu w związku z treścią zeznań pozwanego, który zaprzeczył aby złożył oświadczenie woli zawarcia umowy pożyczki bankowej w niniejszej sprawie nie zostało zaciągnięte po jego stronie zobowiązanie.

Przedmiotowa sprawa jest jedną z wielu prowadzonych w związku z posłużeniem się danym Ł. L. (akta spraw -VII (...) i VII C (...) Sądu Rejonowego w R.).

Po wykryciu powstania rzekomego zobowiązania pozwany złożył zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa w celu ustalenia okoliczności w jakich doszło do rzekomego zawarcia zobowiązania. Pozwany musiał się przy tym liczyć, że w przypadku złożenia zawiadomienia o przestępstwie, którego nie popełniono sam narażałby się na odpowiedzialność prawną.

Zgodnie z Regulaminem świadczenia usług Systemu bankowości internetowej (...) W przypadku ujawnienia lub podejrzenia ujawnienia osobom trzecim danych służących do uwierzytelniania lub autoryzacji dyspozycji, użytkownik powinien natychmiast te dane zmienić lub dokonać blokady dostępu do Systemu. Użytkownik jest zobowiązany do utrzymania w poufności wszystkich danych służących do jego uwierzytelniania lub autoryzacji przez System, oraz nie ujawniania tych danych jakimkolwiek innym osobom, nawet jeśli osoba ta jest inną osobą uprawnioną do rachunku, oraz podmiotom nieuprawnionym. Natomiast na podstawie § 34 ust. 3 ww. Regulaminu Klient odpowiada za nieautoryzowane transakcje w pełnej wysokości, jeżeli doprowadził do nich umyślnie albo w wyniku umyślnego lub będącego skutkiem rażącego niedbalstwa naruszenia, przynajmniej jednego z obowiązków wskazanych w § 35 ust. 6- 8, § 36 ust. 1 - 6 oraz § 37 ust 1.

W ocenie Sądu wbrew stanowisku powoda nie doszło po stronie pozwanego do umyślnego lub będącego skutkiem rażącego niedbalstwa naruszenia tych postanowień .

Natomiast na podstawie art. 50 ust. 2 Prawa Bankowego, to bank obowiązany jest dokładać szczególnej staranności w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa przechowywanych środków pieniężnych.

Zdaniem Sądu w okolicznościach sprawy niniejszej ta szczególna staranność bynajmniej nie została dołożona.

Stosownie do art. 45 ustawy o usługach płatniczych na Banku spoczywał ciężar dowodu, że pozwany autoryzował operacje płatnicze związane z rzeczoną pożyczką. I tak, wedle art. 45 ust. 2 ustawy: „wykazanie przez dostawcę zarejestrowanego użycia instrumentu płatniczego nie jest wystarczające do udowodnienia, że transakcja płatnicza została przez użytkownika autoryzowana albo że płatnik umyślnie albo wskutek rażącego niedbalstwa doprowadził do nieautoryzowanej transakcji płatniczej albo umyślnie albo wskutek rażącego niedbalstwa dopuścił się naruszenia co najmniej jednego z obowiązków, o których mowa w art. 42. Ciężar udowodnienia tych okoliczności spoczywa na dostawcy."

W przedmiotowej sprawie należy zauważyć, że to od Banku należało oczekiwać należytej staranności w ustaleniu komu dokładanie udziela pożyczki. W regulaminie świadczenia usług systemu bankowości internetowej (...) przewidziana została możliwość zawarcia takiej umowy na odległość - elektronicznie. To zatem bank powinien starać się jak najdokładniej ustalić osobę potencjalnego pożyczkobiorcy. W niniejszej sprawie nie miała jednak miejsca sytuacja, aby po stronie (...) o staranności takiej można było mówić. Strona powodowa nie starała się jednak w żaden sposób ustalić, czy wskazane dane są prawidłowe. Nie próbowała zweryfikować czy to Ł. L. zawarł przedmiotową umowę pożyczki. Po zgłoszeniu przez niego możliwości popełnienia przestępstwa w żaden sposób nie kontaktował się z pozwanym.

To od działań strony powodowej, jako profesjonalnego podmiotu, wymagać trzeba dołożenia należytej staranności co do świadczonych przez nią usług. Jako podmiot profesjonalny powinien zapewniać swoim klientom bezpieczeństwo i utrzymywać standardy zapewniające im ochronę gromadzonych środków i danych.

Reasumując należy wskazać, że powodowy Bank nie przedsięwziął żadnych kroków prowadzących do potwierdzenia danych wskazanych w złożonym wraz z wnioskiem o udzielenie kredytu detalicznego oświadczeniu, a niewątpliwie możliwość taką posiadał.

Nie można też przyjąć by oferowaną usługę wykonał on prawidłowo i aby to faktycznie Ł. L. zawarł z nim przedmiotową umowę skoro wniosek dotyczył znacznie mniejszej kwoty pożyczki. .

Dodatkowo należy zauważyć, że sama ewentualna wypłata na rachunek bankowy pozwanego kwoty odpowiadającej pożyczce nie mogłaby stanowić podstawy do uznania zasadności powództwa o zapłatę wywiedzionego z umowy pożyczki.

Ewentualny wpływ kwoty równej wartości pożyczki na rachunek bankowy pozwanego nie przesądzałby, że do zawarcia umowy doszło, a tym samym, że powództwo oparte na umowie pożyczki mogłoby zostać uwzględnione.

Powód w pozwie podstawy swego roszczenia upatrywał w umowie pożyczki. Zatem z uwagi na treść art. 321 k.p.c., rozpoznając żądanie pozwu w jego granicach, Sąd uznając, że nie zostało wykazane, aby do zawarcia umowy w ogóle doszło, mimo ustalenia, że kwota odpowiadająca kwocie pożyczki wpłynęła na konto pozwanego, nie mógłby orzec na innej podstawie faktycznej.

Mając powyższe na względzie na podstawie powołanych przepisów oddalono powództwo.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie 2 sentencji wyroku na podstawie art. 98 kodeksu postępowania cywilnego. Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie poniesione koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Z uwagi na przegranie procesu w całości przez stronę powodową, Sąd zasądził na rzecz pozwanego kwotę złotych tytułem kosztów procesu, na którą składały się: 5400 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika w osobie adwokata oraz 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od dokumentu pełnomocnictwa.

Sędzia M.Gałek

Z.

odpis wyroku z uzasadnieniem

doręczyć pełn. powoda

08.05.2023r. M.Gałek