Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Radomiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 kwietnia 2024 roku

Sąd Okręgowy w Radomiu VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie

Przewodniczący sędzia (del.) Joanna Niewiadoma-Wysmolińska

Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Polak

po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2024 roku w Radomiu

na rozprawie

sprawy G. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w R.

o zapłatę składek

na skutek odwołania G. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R.

z dnia 22 stycznia 2020 roku Nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że G. P. nie jest dłużnikiem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu nie opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne za okres od września 2018 roku do lipca 2019 roku wraz z odsetkami oraz z tytułu nie opłaconych składek na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy za okres od kwietnia 2019 roku do lipca 2019 roku wraz z odsetkami;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R. na rzecz G. P. kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

sędzia (del.) Joanna Niewiadoma-Wysmolińska

Sygn. akt VI U 281/20

UZASADNIENIE

G. P. pismem z dnia 28 lutego 2020 roku złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R. z dnia 22 stycznia 2020 roku nr (...) w przedmiocie ustalenia zadłużenia płatnika z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy. Decyzję zaskarżyła w całości i w związku z tym na zasadzie art. 156 § 1 k.p.a. wniosła o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, względnie o jej uchylenie i umorzenie postępowania oraz zasądzenie od organu rentowego na jej rzecz kosztów niniejszego postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odwołania wskazała, że zaskarżona decyzja jest nietrafna ponieważ organ rentowy błędnie ocenił stan faktyczny w niniejszej sprawie, jak również dokonał samowolnych korekt deklaracji, co doprowadziło bezpośrednio do błędnego wskazania, że odwołująca jest dłużnikiem ZUS z tytułu nieopłaconych składek. Wnioskodawczyni wskazała, że dokonała zawieszenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej z datą wsteczną tj. od 27 lutego 2019 roku. Celem dokonania wpisu w przedmiocie zawieszenia prowadzonej działalności złożyła do Urzędu Miejskiego w W. stosowny wniosek. Z uwagi na pomyłkę w przedmiocie ustalenia daty przebywania przez odwołującą na zwolnieniu lekarskim omyłkowo złożone zostały przez nią dwa inne wnioski o dokonanie zmian w CEIDG, które jednak nie powinny być brane pod uwagę z uwagi na finalne złożenie prawidłowego wniosku. Odwołująca w dniu 26 września 2019 roku złożyła do organu rentowego wyjaśnienie, w którym wskazała, że przebywała na zwolnieniu lekarskim do dnia 26 lutego 2019 roku (omyłkowo wskazane do dnia 27 lutego 2019 roku), w czasie którego pobierała zasiłek chorobowy. Po tej dacie tj. od 27 lutego 2019 roku nadal przebywała na zwolnieniu lekarskim nie otrzymując jednak z tego tytułu żadnych świadczeń, z uwagi na odmowę organu. Pismo informujące o powyższym zostało przez organ wysłane na nieaktualny adres odwołującej. Wnioskodawczyni o tym fakcie dowiedziała się dopiero po otrzymaniu przez Biuro Rachunkowe prowadzące jej księgowość informacji o odmowie. Z uwagi na chorobę wnioskodawczyni nie mogła prowadzić działalności gospodarczej, choroba uniemożliwiła również jej kontakt z Biurem Rachunkowym. Z uwagi na brak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej, nieosiągania z tego tytułu dochodu, a nadto choroby i niemożności wykonywania działalności wnioskodawczyni skorzystała z przysługującego jej prawa i zawiesiła swoją działalność z datą wsteczną tj. z dniem 27 lutego 2019 roku. Mimo ujawnienia tego faktu w CEIDG organ rentowy nie uwzględnił powyższego, a tym samym odwołująca nadal widniała w ewidencji organu rentowego, o czym dowiedziała się w momencie próby zarejestrowania się w Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna. W ocenie odwołującej organ rentowy dokonał samowoli, nie uwzględniając stanu faktycznego, a przede wszystkim zawieszenia działalności gospodarczej i dokonał błędnego naliczenia składek, co doprowadziło do wydania zaskarżonej decyzji (odwołanie – k. 4-10).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Organ rentowy wskazał, że zadłużenie odwołującej, o którym mowa w zaskarżonej decyzji powstało z tytułu nieopłacenia należnych składek z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Z zapisów CEIDG wynika, że odwołująca posiada uprawnienie do prowadzenia działalności gospodarczej od 1 grudnia 2007 roku. Wpisem z dnia 20 sierpnia 2019 roku zawiesiła prowadzenie działalności gospodarczej od 26 lipca 2019 roku, a następnie wpisem z tej samej daty wznowiła wykonywanie działalności gospodarczej od 16 września 2019 roku. Następnie zawiesiła od 16 września 2019 roku i ponownie wznowiła od 23 września 2019 roku. Wpisem z dnia 25 września 2019 roku zawiesiła wykonywanie działalności gospodarczej od 27 lutego 2019 roku. ZUS analizując dokumenty zgromadzone w sprawie oraz zapisy na koncie ubezpieczonej, w tym dokumenty rozliczeniowe, które zostały wprowadzone przez płatnika lub osobę upoważnioną uznał, że odwołująca z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej podlega ubezpieczeniom w okresie od 1 lutego 2008 roku do 25 lipca 2019 roku. O powyższym odwołująca została poinformowana pismem z dnia 4 grudnia 2019 roku, w którym została pouczona, że jeśli nie zgadza się z jego treścią może wnieść o wydanie decyzji, czego wnioskodawczyni nie uczyniła (odpowiedź na odwołanie – k. 12).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

G. P. od dnia 1 grudnia 2007 roku rozpoczęła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej pod firmą (...) w zakresie – pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. W ramach działalności wnioskodawczyni od dnia 1 października 2008 roku prowadziła stację paliw (...) w W., na podstawie umowy agencyjnej w przedmiocie pośrednictwa handlowego na rzecz i w imieniu (...) S.A. W związku z powyższym zatrudniała pracowników na etatach: pracownik obsługi klienta, kasjer-sprzedawca. Umowa z (...) S.A. została rozwiązana za porozumieniem stron w dniu 31 sierpnia 2018 roku, a stację paliw przejął nowy najemca (wypis z CEIDG w aktach ZUS bez numeracji kart, pismo (...) S.A. – k. 152, zeznania wnioskodawczyni – zapis na płycie CD – k. 181, zeznania świadków: K. S. – zapis na płycie CD – k. 111, M. N. – k. 165, U. S. – k. 168).

W okresie od 3 września 2018 roku do 27 lutego 2019 roku wnioskodawczyni przebywała na zwolnieniach lekarskich i pobierała zasiłek chorobowy (pismo ZUS – k. 94).

W okresie od września 2018 roku do lipca 2019 roku G. P. nie prowadziła działalności gospodarczej. Z dniem 1 i 11 września 2018 roku wyrejestrowała z ZUS pracowników przez nią zatrudnionych w związku z ustaniem ich zatrudnienia. Wyrejestrowanie to nastąpiło z datą od 01 września 2018 roku (deklaracje ZUS DRA i VAT za okres od września 2018 roku do lipca 2019 roku, deklaracje ZUS ZWUA – k. 98, zeznania wnioskodawczyni – zapis na płycie CD – k. 181, zeznania świadków: K. S. – zapis na płycie CD – k. 111, M. N. – k. 165, U. S. – k. 168).

Decyzją z dnia 27 maja 2019 roku, nr (...) - (...) organ rentowy odmówił wnioskodawczyni prawa do zasiłku chorobowego za okres od 25 kwietnia 2019 roku do 23 maja 2019 roku z powodu wyczerpania z dniem 27 lutego 2019 roku okresu zasiłkowego (kserokopia decyzji – k. 125).

W dniu 20 sierpnia 2019 roku wnioskodawczyni dokonała zmiany we wpisie w CEIDG i zawiesiła wykonywanie działalności gospodarczej od 26 lipca 2019 roku. Następnie wpisem z tej samej daty wznowiła wykonywanie działalności gospodarczej od 16 września 2019 roku. W dniu 23 września 2019 roku wnioskodawczyni zawiesiła od 16 września 2019 roku i ponownie wznowiła od 23 września 2019 roku. Wpisem z dnia 25 września 2019 roku zawiesiła wykonywanie działalności gospodarczej od 27 lutego 2019 roku (wydruki wpisów w CEIDG, dokonane zmiany w CEIDG w aktach ZUS bez numeracji kart).

Pismem z dnia 31 października 2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. Inspektorat w G. poinformował wnioskodawczynię o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie określenia wysokości należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy (zawiadomienie o wszczęciu postępowania k. 2 akt ZUS).

W dniu 22 stycznia 2020 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. wydał decyzję nr (...), w której stwierdził, że G. P. jest dłużnikiem ZUS z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy w łącznej kwocie 6.045,86 zł, w tym na:

- ubezpieczenia społeczne za okres od 2018-09 do 2019-07 w ramach zakresów numerów deklaracji 01-39 w kwocie 4.417,18 zł, w tym: składka 4.165,18 zł i odsetki za zwłokę 252 zł,

- ubezpieczenia zdrowotne za okres 2018-09 do 2019-07 w ramach zakresów numerów deklaracji 01-39 w kwocie 1.362,04 zł, w tym: składka 1.291,04 zł i odsetki za zwłokę 71 zł,

- Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy za okres od 2019-04 do 2019-07 w ramach zakresów numerów deklaracji 01-39 w kwocie 266,64 zł.

Organ rentowy wskazał, że zawiadomił o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie określenia wysokości należności z tytułu składek na w/w ubezpieczenia, wzywając jednocześnie do złożenia pisemnych wyjaśnień w sprawie przyczyn nieopłacenia składek, pod rygorem wydania decyzji w sprawie określenia należności z tytułu składek na podstawie dotychczas zgromadzonych dowodów. Płatnik składek G. P. nie dopełniła powyższego obowiązku, w związku z tym ZUS określił wysokość zadłużenia (decyzja k. 8 akt ZUS).

Powyższy stan faktyczny, Sąd Okręgowy ustalił w oparciu o - niekwestionowane przez strony postępowania – dokumenty znajdujące się w aktach sprawy oraz aktach organu rentowego, jak również na podstawie zeznań wnioskodawczyni i świadków: K. S., M. N. i U. S.. Dowodom tym Sąd dał wiarę w zakresie dokonanych w/w ustaleń, a w szczególności co do tego, że odwołująca się od dnia 01 września 2018 roku nie prowadziła już działalności gospodarczej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2024 roku, poz. 497 t.j.) obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność. Zgodnie z art. 8 ust. 6 pkt 1 za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów o działalności gospodarczej. W myśl art. 11 ust. 2 dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu podlegają na swój wniosek osoby objęte obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi, wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 5 . Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 w/w ustawy obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. Zgodnie zaś z art. 13 pkt 4 obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby fizyczne w następujących okresach: osoby prowadzące pozarolniczą działalność - od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności, z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie art. 36aa oraz przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców.

Zgodnie z wymogami art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (tekst jedn. Dz. U. z 2024r., poz. 236), działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły. Działalność gospodarcza musi więc odpowiadać pewnym cechom - w ujęciu tradycyjnym charakteryzuje się profesjonalnością, samodzielnością, podporządkowaniem zasadzie racjonalnego gospodarowania, celem zarobkowym, trwałością prowadzenia, wykonywaniem w sposób zorganizowany oraz uczestniczeniem w obrocie gospodarczym. Właściwości cechujące działalność gospodarczą, które powinny występować łącznie, to działanie stałe, nieamatorskie, nieokazjonalne, z elementami organizacji, planowania i zawodowości rozumianej jako fachowość, znajomość rzeczy oraz specjalizacja (por. np. uchwałę składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 18 czerwca 1991r., III CZP 40/91, OSNC 1992 Nr 2, poz. 17).

Osoba wpisana do ewidencji działalności gospodarczej, która nie zawiesiła wykonywania działalności, traktowana jest jako prowadząca taką działalność, albowiem dokonanie wpisu rodzi domniemanie faktyczne podjęcia działalności i wykonywania jej do czasu wykreślenia z ewidencji (ewentualnie zawieszenia). Domniemanie faktyczne ma jednak wyłącznie znaczenie dowodowe i może zostać obalone. W rezultacie może być dowodzone, iż pomimo wpisu do ewidencji dana osoba faktycznie nie prowadzi działalności, wobec czego nie podlega z tego tytułu ubezpieczeniom społecznym.

Podstawowe znaczenie dla objęcia ubezpieczeniem społecznym osoby prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą ma zatem fakt rzeczywistego wykonywania tej działalności, na dodatek w sposób ciągły i o charakterze zarobkowym. Ocena czy działalność gospodarcza jest wykonywana, należy przede wszystkim do sfery ustaleń faktycznych, a dopiero w następnej kolejności - do ich kwalifikacji prawnej. Działalność gospodarcza to prawnie określona sytuacja, którą trzeba oceniać na podstawie zbadania konkretnych okoliczności faktycznych, wypełniających znamiona tej działalności lub ich niewypełniających. Prowadzenie działalności gospodarczej jest zatem kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z tą działalnością związanych, czy też nie.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się jednolicie, że podstawą powstania tytułu ubezpieczeń społecznych w oparciu o prowadzenie pozarolniczej działalności jest faktyczne jej wykonywanie, co oznacza konieczność stwierdzenia w oparciu o odpowiednie ustalenia faktyczne, że dana osoba rzeczywiście prowadzi działalność zarobkową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2017 r., II UK 621/15, LEX nr 2248732, Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 października 2023 r., III USK 73/23, LEX nr 3614417). Jednym z elementów kreujących działalność gospodarczą jest jej zarobkowy charakter. Przesłanka zarobkowego charakteru działalności zostaje spełniona wtedy, gdy jej prowadzenie przynosi rzeczywisty zysk, a także wówczas, gdy mimo jego nieosiągnięcia, przedsiębiorca nastawiony był na uzyskanie dochodu (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 13 września 2016 r., I UK 455/15, LEX nr 2122404; z dnia 6 kwietnia 2017 r., II UK 98/16, LEX nr 2307127; z dnia 15 marca 2018 r., III UK 47/17, LEX nr 2497578).

Ocena spełnienia kryteriów podlegania ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności (tu gospodarczej) odnoszona jest zawsze do stanu faktycznego konkretnej sprawy.

W sprawie niniejszej ustalono, że odwołująca się w okresie od 1 września 2018 roku nie prowadziła działalności gospodarczej. W dniu 31 sierpnia 2018 roku umowa o prowadzenie stacji paliw została bowiem rozwiązana, a była to jedyna forma jej działalności. We wrześniu 2018 roku wnioskodawczyni wyrejestrowała swoich pracowników z ubezpieczenia z datą od 01 września 2018 roku i dalej ich już nie zatrudniała.

Powyższego ustalenia nie podważa fakt korzystania w okresie po dniu 01 września 2018 roku przez wnioskodawczynię ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego związanych z chorobą i podawanie przez nią we wnioskach o te świadczenia jako tytułu ubezpieczenia prowadzenie działalności gospodarczej.

Zasiłek chorobowy przysługuje bowiem ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego oraz osobie, która stała się niezdolna do pracy po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli niezdolność do pracy trwała bez przerwy co najmniej 30 dni i powstała nie później niż w ciągu 14 dni od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego (art. 6 i 7 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa). Wnioskodawczyni mogła zatem pobierać zasiłek chorobowy również w okresie, gdy jej tytuł ubezpieczenia w postaci działalności gospodarczej już ustał i wskazywać we wnioskach do ZUS – u właśnie ten tytuł, ponieważ z niego wywodziła swoje uprawnienie do świadczeń. W żadnej mierze nie był to dowód na rzeczywiste prowadzenie działalności także po dacie 01 września 2018 roku.

Świadek U. S. (k. 168) podała w swoich zeznaniach, że w okresie od 27 lutego 2019 roku G. P. nie prowadziła działalności gospodarczej, ponieważ ostatni zapis w Książce przychodów i rozchodów oraz ewidencji VAT jest z dnia 27 lutego 2019 roku. Fakt ten również nie przeczył ustaleniu braku prowadzenia działalności gospodarczej przez ubezpieczoną już od 01 września 2018 roku. Zapisy w Książce przychodów i rozchodów oraz ewidencji VAT, dokonywane po 01 września 2018 roku, musiały bowiem dotyczyć zdarzeń gospodarczych zaistniałych przed tą datą. Odwołująca się nie mogła bowiem prowadzić już swojej działalności w postaci stacji paliw, skoro umowa na jej prowadzenie była rozwiązana i nie zatrudniała już żadnych pracowników.

Z pisma (...) S.A. (k. 152) wynika, że w ramach działalności wnioskodawczyni od dnia 1 października 2008 roku prowadziła stację paliw (...) w W., na podstawie umowy agencyjnej w przedmiocie pośrednictwa handlowego na rzecz i w imieniu (...) S.A. Umowa ta została rozwiązana za porozumieniem stron w dniu 31 sierpnia 2018 roku.

W związku z w/w umową wnioskodawczyni zatrudniała pracowników na etatach: pracownik obsługi klienta, kasjer-sprzedawca. Potwierdzają to zeznania świadków K. S. (zapis na płycie CD – k. 111), M. N. (k. 165), U. S. (k. 168), jak i samej wnioskodawczyni (zapis na płycie CD – k. 181).

Z zeznań wnioskodawczyni, jak i w/w świadków wynika również, że we wrześniu 2018 roku wnioskodawczyni wyrejestrowała z ZUS pracowników przez nią zatrudnionych w związku z ustaniem ich zatrudnienia, a stację paliw przejął inny ajent. Powyższe potwierdzają również przedłożone przez wnioskodawczynię deklaracje ZUS DRA i VAT za okres od września 2018 roku do lipca 2019 roku oraz deklaracje ZUS ZWUA (k. 98).

Istotnie w dniu 20 sierpnia 2019 roku wnioskodawczyni dokonała zmiany we wpisie w CEIDG i zawiesiła wykonywanie działalności gospodarczej od 26 lipca 2019 roku. Następnie wpisem z tej samej daty wznowiła wykonywanie działalności gospodarczej od 16 września 2019 roku. W dniu 23 września 2019 roku wnioskodawczyni zawiesiła od 16 września 2019 roku i ponownie wznowiła od 23 września 2019 roku. Wpisem z dnia 25 września 2019 roku wnioskodawczyni zawiesiła wykonywanie działalności gospodarczej od 27 lutego 2019 roku. Takie działanie ubezpieczonej nie stanowiło dowodu na faktyczne prowadzenie przez nią działalności po dacie 01 września 2018 roku.

Zawieszenie działalności w ostatnim wpisie od 27 lutego 2019 roku zbiegało się z datą wyczerpania przez nią okresu zasiłkowego.

W toku postępowania zostało obalone domniemanie faktu prowadzenia działalności przez ubezpieczoną po dacie 01 września 2018 roku.

Wnioskodawczyni w spornym okresie składała deklaracje „zerowe”, które nie zostały zaksięgowane na koncie płatnika, ponieważ ZUS nie dał wiary zawieszeniu prowadzenia działalności gospodarczej z datą wsteczną.

Podsumowując, Sąd stwierdził, że odwołująca się od dnia 01 września 2018 roku w rzeczywistości nie prowadziła już działalności gospodarczej, ponieważ jedyną formą tej działalności było prowadzenie stacji paliw, a dotycząca tego umowa agencyjna była rozwiązana i nie zatrudniała już pracowników.

W związku z powyższym, Sąd Okręgowy w oparciu o art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w punkcie 1. wyroku zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż ustalił, że G. P. nie jest dłużnikiem ZUS z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne za okres od września 2018 roku do lipca 2019 roku wraz z odsetkami oraz z tytułu nieopłaconych składek na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy za okres od kwietnia 2019 roku do lipca 2019 roku wraz z odsetkami.

Fachowy pełnomocnik wnioskodawczyni wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego, dlatego w oparciu o treść art. 98 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2023.1964 j.t.), Sąd zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R. na rzecz G. P. kwotę 1.800 zł, tytułem zwrotu kosztów procesu, o czym orzekł w punkcie 2. sentencji orzeczenia.

Sędzia (del.) Joanna Niewiadoma-Wysmolińska

Z/ odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ZUS O/R.

Sędzia (del.) Joanna Niewiadoma-Wysmolińska